فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Traduction française du Coran

Traduction française du Coran

Chapter 91

سوره مبارکه الشمس
The Sun

Page 595
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Au nom d'Allah (Dieu), le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux.
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)
Par le soleil et par sa clarté! (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)
Et par la lune quand elle le suit! (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)
Et par le jour quand il l'éclaire! (3)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)
Et par la nuit quand elle l'enveloppe! (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)
Et par le ciel et Celui qui l'a construit! (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)
Et par la terre et Celui qui l'a étendue! (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)
Et par l'âme et Celui qui l'a harmonieusement façonnée; (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8)
et lui a alors inspiré son immoralité, de même que sa piété! (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (9)
A réussi, certes, celui qui la purifie. (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (10)
Et est perdu, certes, celui qui la corrompt. (10)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)
Les Thamûd, par leur transgression, ont crié au mensonge, (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (12)
lorsque le plus misérable d'entre eux se leva (pour tuer la chamelle) (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13)
Le Messager d'Allah leur avait dit: «La chamelle d'Allah! Laissez-la boire. (13)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14)
Mais, ils le traitèrent de menteur, et la tuèrent. Leur Seigneur les détruisit donc, pour leur péché et étendit Son châtiment sur tous. (14)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)
Et Allah n'a aucune crainte des conséquences. (15)
Chapter 92

سوره مبارکه الليل
The Night

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Au nom d'Allah (Dieu), le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux.
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (1)
Par la nuit quand elle enveloppe tout! (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (2)
Par le jour quand il éclaire! (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (3)
Et par ce qu'Il a créé, mâle et femelle! (3)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (4)
Vos efforts sont divergents. (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (5)
Celui qui donne et craint (Allah) (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (6)
et déclare véridique la plus belle récompense (6)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (7)
Nous lui faciliterons la voie au plus grand bonheur. (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (8)
Et quant à celui qui est avare, se dispense (de l'adoration d'Allah), (8)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (9)
et traite de mensonge la plus belle récompense, (9)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (10)
Nous lui faciliterons la voie à la plus grande difficulté, (10)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (11)
et à rien ne lui serviront ses richesses quand il sera jeté (au Feu). (11)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (12)
C'est à Nous, certes, de guider; (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (13)
à Nous appartient, certes, la vie dernière et la vie présente. (13)
فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (14)
Je vous ai donc avertis d'un Feu qui flambe (14)
Last PageNext PagePage 595Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی