| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 285 |
|
| وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا (28) |
| اگر از تهيدستان به علّت آن که مالى در اختيار ندارى روى مى گردانى ، و گشايشى را از پروردگارت مى طلبى که اميد آن را دارى ، با آنان به نرمى سخن بگوى و آنان را با مهربانى بازگردان . (28) |
| وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا (29) |
| و دست خويش بر گردن مبند و بخل مکن و بسيار هم آن را مگشاى که هر چه دارى ببخشى و در نتيجه نکوهيده و برهنه بر جاى بنشينى . (29) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30) |
| اين سنّت پروردگار توست که روزى را براى هر که بخواهد گشاده مى سازد و بر هر که بخواهد تنگ مى گيرد . به يقين او به بندگانش آگاه و بيناست . (30) |
| وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31) |
| و فرزندانتان را از بيم اين که مبادا تهيدست شويد و آنان به گدايى بيفتند يا با کسانى که همرديف شما نيستند ازدواج کنند نکُشيد ; ماييم که به آنان و شما روزى مى دهيم . راستى کشتن آنان خطايى است بزرگ . (31) |
| وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32) |
| و به زنا نزديک نشويد که آن کارى زشت و راهى بد و نادرست است . (32) |
| وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (33) |
| و انسان را ـ که خدا کشتن او را حرام کرده است ـ جز به حق نکُشيد ، و هر کس به ستم کشته شود ، براى ولىّ او سلطه اى بر قاتل قرار داده ايم ; پس نبايد در کشتن زياده روى کند و چند تن را در برابر يک نفر بکشد يا کسى را جز قاتل به قتل رساند . بى ترديد ، ولىّ مقتول با حکمى که مقرر داشته ايم يارى شده است . (33) |
| وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34) |
| و به مال يتيم ـ جز به بهترين وجهى که براى او سودآورتر است ـ نزديک نشويد تا به توانايى خود برسد ، و به پيمان ها وفا کنيد که قطعاً پيمان ها مورد سؤال قرار خواهند گرفت . (34) |
| وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35) |
| و چون پيمانه مى کنيد ، پيمانه را پر سازيد و اجناس را با ترازوى درست وزن کنيد که اين بهتر است و فرجامى نيکوتر دارد . (35) |
| وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36) |
| و از باورها ، رفتارها و گفتارهايى که بدانها علم ندارى پيروى مکن ، زيرا گوش و چشم و دل ، از همه اينها سؤال مى شود که آيا آنچه را دريافته بودند علم بود يا شک و ترديدى به همراه داشت . (36) |
| وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37) |
| و در زمين از روى سرمستى و خودبينى گام برمدار ، که تو هرگز نمى توانى زمين را بشکافى و در بزرگى هرگز به بلنداى کوه ها نخواهى رسيد . (37) |
| كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38) |
| همه آن تکليف ها که برشمرديم ، بَدش نزد پروردگار تو زشت و ناپسند است . (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |