| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 462 |
|
| ۞ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَكَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (32) |
| پس چه کسي ستمکارتر است از آن کسي که بر خدا دروغ ببندد و سخن راست را هنگامي که به سراغ او آمده تکذيب کند؟! آيا در جهنم جايگاهي براي کافران نيست؟! (32) |
| وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (33) |
| اما کسي که سخن راست بياورد و کسي که آن را تصديق کند، آنان پرهيزگارانند! (33) |
| لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۚ ذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (34) |
| آنچه بخواهند نزد پروردگارشان براي آنان موجود است، و اين است جزاي نيکوکاران! (34) |
| لِيُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَيَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (35) |
| تا خداوند بدترين اعمالي را که انجام داده اند (در سايه ايمان و صداقت آنها) بيامرزد، و آنها را به بهترين اعمالي که انجام ميدادند پاداش دهد! (35) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِالَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (36) |
| آيا خداوند براي (نجات و دفاع از) بندهاش کافي نيست؟! اما آنها تو را از غير او ميترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هيچ هدايتکنندهاي ندارد! (36) |
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ ۗ أَلَيْسَ اللَّهُ بِعَزِيزٍ ذِي انْتِقَامٍ (37) |
| و هر کس را خدا هدايت کند، هيچ گمراهکنندهاي نخواهد داشت آيا خداوند توانا و داراي مجازات نيست؟! (37) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ ۖ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ (38) |
| و اگر از آنها بپرسي: (چه کسي آسمانها و زمين را آفريده؟) حتما ميگويند:(خدا!) بگو: (آيا هيچ درباره معبوداني که غير از خدا ميخوانيد انديشه ميکنيد که اگر خدا زياني براي من بخواهد، آيا آنها ميتوانند گزند او را برطرف سازند؟! و يا اگر رحمتي براي من بخواهد، آيا آنها ميتوانند جلو رحمت او را بگيرند؟!) بگو: (خدا مرا کافي است، و همه متوکلان تنها بر او توکل ميکنند!) (38) |
| قُلْ يَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (39) |
| بگو: (اي قوم من! شما هر چه در توان داريد انجام دهيد، من نيز به وظيفه خود عمل ميکنم، اما بزودي خواهيد دانست. (39) |
| مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُقِيمٌ (40) |
| چه کسي عذاب خوارکنندهاي (در دنيا) به سراغش مي آيد، و (سپس) عذابي جاويدان (در آخرت) بر او وارد ميگردد!) (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |