| سوره 59 | سوره مبارکه الحشر | صفحه 548 |
|
| فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ (17) |
| پس فرجام شيطان فريبگر و انسان فريب خورده آن شد که هر دو به آتش درآيند و براى هميشه در آن بمانند ، و اين است سزاى ستمگران . (17) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (18) |
| پروا داشتن از خدا سبب مصون ماندن از فريب شيطان است; پس اى کسانى که ايمان آورده ايد از خدا پروا کنيد و به تکاليف الهى خود عمل نماييد ، و هر کسى از شما بايد بنگرد که براى فرداى آخرتش چه پيش فرستاده است . از خدا بترسيد و به حساب کارهايى که انجام داده ايد برسيد و نيک و بدش را دريابيد که خدا به آنچه مى کنيد آگاه است . (18) |
| وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (19) |
| و مانند کسانى نباشيد که خدا را از ياد بردند و خدا هم حقيقت خودشان را از يادشان برد تا آن که ندانستند که کيستند و چه بايد بکنند . اينان از مسير بندگى خدا خارج شده اند . (19) |
| لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ (20) |
| دوزخيان با بهشتيان يکسان نيستند; بهشتيانند که سعادتمندند . (20) |
| لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (21) |
| اگر ما اين قرآن را بر کوهى فرو فرستاده بوديم ، آن را با همه صلابت و عظمتش ، در برابر خدا خاشع و از ترس او از هم پاشيده مى ديدى . ما اين مَثَل ها را براى مردم مى زنيم ، باشد که در قرآن بينديشند . (21) |
| هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (22) |
| اوست خدايى که جز او معبودى شايسته پرستش نيست و به نهان و آشکار جهان داناست . اوست که گسترده مهر و مهربان است . (22) |
| هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ (23) |
| اوست خدايى که جز او معبودى شايسته پرستش نيست; همان فرمانروايى که تدبير امور بندگان در اختيار اوست و در کمال پاکى و طهارت است . با بندگانش برخوردى سالم و درست دارد . ايمنى بخش ، برترى چيره ، شکست ناپذير ، جبران کننده کاستى ها و بزرگ منش و با عظمت است . منزّه است خدا از اين که به او شرک ورزند . (23) |
| هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (24) |
| اوست خدا که آفريننده ، پديدآورنده و صورت آفرين است; نيکوترين نام ها تنها از آنِ اوست . آنچه در آسمان ها و زمين است او را به پاکى و پيراستگى از هر عيب و نقصى ياد کرده اند ، و اوست آن مقتدر شکست ناپذيرى که کارهايش همه استوار و متقن است . (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |