فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید
صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي

ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان


اندیشه پاک
ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان در گوش جانم می رسد طبل رحیل از آسمان
این بانگ‌ها از پیش و پس، بانگ رحیل است و جَرَس هر لحظه‌ای نَفْس و نَفَس سر می کشد در لامکان
زین شمع‌های سرنگون، زین پرده‌های نیلگون خلقی عجب آید برون، تا غیب‌ها گردد عیان
زین چرخ دولابی تو را، آمد گران‌خوابی تو را فریاد از این عمر سبک، زنهار از این خواب گران *
ای دل سوی دلدار شو، ای یار سوی یار شو ای پاسبان بیدار شو! خفته نشاید پاسبان
اندر کشاکش‌های او، نوش است ناخوش‌های او آب است آتش‌های او، بر وی مکن رو را گران
تخم دغل می کاشتی افسوس‌ها می داشتی حق را عدم پنداشتی اکنون ببین ای قلتبان **
* عرفای بزرگ و مخصوصا مولانا به این موضوع بارها اشاره نموده اند که ما در این عمر کوتاه و سبک به خواب عمیق و سنگین جهان فرو رفتیم و از حقیقت علت بودن خود در این دنیا غافل شدیم و هر زمان خداوند به وسیله شراب تلخ و حادثه ی ناگواری ما را از خواب بیدار می کند ولی ما باز به دنبال خواب آور و سرگرمی دیگری مجدد به خواب می رویم که حافظ نیز برای رهایی از بند دنیا به شکل زیر همین موضوع را بیان می کند
شرابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش، که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش
اگر کسی دچار بلا و مصیبت تلخی شود از کسب و کار جهان فارغ می شود و به قول حافظ یک دم از شر و شور دنیا آسوده شده و تازه می تواند یک دم بیاساید و بدون حرص و طمع دنیا به تفکر در علتها بپردازد، برای همین بلا را به شراب تلخ تشبیه کرده و آنرا حتی طلب می کند و کمتر عارفی چون حافظ به این درجه از معرفت رسیده که اولا این موضوع را بفهمد و ثانیا به این زیبایی بیان کند، مولانا نیز وقتی می گوید "اندر کشاکش‌های او، نوش است ناخوش‌های او" همین مفهوم را بیان می کند که ناخوشی های او برای عارف، نوش و گوارا و مست کننده است "داستان مرد مار خورده در سایه دیوار" نیز به همین موضوع خواب و غفلت در جهان و علت رنج و بلاها اشاره می کند
البته بلا و رنج چیز خوشایند و مطلوبی برای انسان نیست ولی وقتی خدا در قرآن می فرماید "هیچ اتفاقی رخ نمی دهد مگر ما از آن آگاهیم" بنابر این بلا نیز تحت توجه خداوند رخ می دهد و وقتی مومنین به پاک و منزه بودن خدا از هرگونه خطا و اشتباه اعتراف می کنند و می گویند سبحان الله پس در بروز بلا حتما دلیلی هست که تنها با کسب معرفت می توان به حکمت آن پی برد
عرفای بزرگی چون حافظ و مولانا و سعدی و تمام شاعران الهی که سالها طی طریق کرده اند توانستند به درک و شعوری از حضرت حق برسند که آنرا در قالب شعر بیان نمودند و ایجا جا دارد به آیه 227 سوره شعرا اشاره شود که خداوند آن شاعرانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده و خدا را بسيار به ياد آورده اند را از باقی شعرا جدا می کند که از شعر برای بیان حقایق و معارف و در خدمت خدا بهره بردند و علیه ستم از شعر استفاده نمودند. آنقدر کار این دسته از شاعران الهی مهم هست که نام سوره شعرا شده و نباید همه کسانی که ادعای شعر و شعور دارند را با حکیمان بزرگ تاریخ یکسان دانست و اگر جایی قادر به درک سخن این بزرگان نبودیم باید اشکال را در خود پیدا کنیم و نه کسانی که با اراده خدا به نیکنامی جاودان شده اند
** در این شعر نکات عرفانی زیادی هست از جمله اینکه مولانا نیز همچون جامی و حافظ پندار غلط ما را نکوهش می کند و می گوید تمام افسوس های ما از همین فکر و خیال باطل ما ناشی می شود که گاه انسان برای فرار از حق ، حقه بازی می کند و فکر می کند که می شود از حق و حقیقت برای همیشه گریخت در حالی که فرار از حق فرار از خداوند است که خداوند حق است و چنین پندار غلطی زندگی مارا به فنا خواهد داد برای همین باید آنچه از حقیقت در طول تاریخ ثابت شده و به ما رسیده را با گوش جان بشنویم و عمل کنیم در غیر این صورت تمام کارها و عمل ما بیهوده و بی حاصل می شود به قول جامی
من و تو در میان کاری نداریم، بجز بیهوده پنداری نداریم
ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان (متن کامل)مولانا (2017/11/02-23:00)


اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)
زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی