شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه الجاثية سوره شماره 45

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
حم (1)
حم (1)
تنزيل الكتاب من الله العزيز الحكيم (2)
اين كتاب از سوى خداوند عزيز و حكيم نازل شده است! (2)
ان في السماوات و الارض لآيات للمؤمنين (3)
بى‏شك در آسمانها و زمين نشانه‏هاى (فراوانى) براى مؤمنان وجود دارد; (3)
و في خلقكم و ما يبث من دابة آيات لقوم يوقنون (4)
و نيز در آفرينش شما و جنبندگانى كه (در سراسر زمين) پراكنده ساخته، نشانه‏هايى است براى جمعيتى كه اهل يقينند. (4)
و اختلاف الليل و النهار و ما انزل الله من السماء من رزق فاحيا به الارض بعد موتها و تصريف الرياح آيات لقوم يعقلون (5)
و نيز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانى) كه خداوند از آسمان نازل كرده و بوسيله آن زمين را بعد از مردنش حيات بخشيده و همچنين در وزش بادها، نشانه‏هاى روشنى است براى گروهى كه اهل تفكرند! (5)
تلك آيات الله نتلوها عليك بالحق فباي حديث بعد الله و آياته يؤمنون (6)
اينها آيات خداوند است كه ما آن را بحق بر تو تلاوت مى‏كنيم; اگر آنها به اين آيات ايمان نياورند، به كدام سخن بعد از سخن خدا و آياتش ايمان مى‏آورند؟! (6)
ويل لكل افاك اثيم (7)
واى بر هر دروغگوى گنهكار... (7)
يسمع آيات الله تتلى عليه ثم يصر مستكبرا كان لم يسمعها فبشره بعذاب اليم (8)
كه پيوسته آيات خدا را مى‏شنود كه بر او تلاوت مى‏شود، اما از روى تكبر اصرار بر مخالفت دارد; گويى اصلا آن را هيچ نشنيده است; چنين كسى را به عذابى دردناك بشارت ده! (8)
و اذا علم من آياتنا شيئا اتخذها هزوا اولئك لهم عذاب مهين (9)
و هرگاه از بعضى آيات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا مى‏گيرد; براى آنان عذاب خواركننده‏اى است! (9)
من ورائهم جهنم و لا يغني عنهم ما كسبوا شيئا و لا ما اتخذوا من دون الله اولياء و لهم عذاب عظيم (10)
و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آورده‏اند آنها را (از عذاب الهى) رهايى نمى‏بخشد، و نه اوليايى كه غير از خدا براى خود برگزيدند (مايه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگى براى آنهاست! (10)
هذا هدى و الذين كفروا بآيات ربهم لهم عذاب من رجز اليم (11)
اين (قرآن) مايه هدايت است، و كسانى كه به آيات پروردگارشان كافر شدند، عذابى سخت و دردناك دارند! (11)
الله الذي سخر لكم البحر لتجري الفلك فيه بامره و لتبتغوا من فضله و لعلكم تشكرون (12)
خداوند همان كسى است كه دريا را مسخر شما كرد تا كشتيها بفرمانش در آن حركت كنند و بتوانند از فضل او بهره گيريد، و شايد شكر نعمتهايش را بجا آوريد! (12)
و سخر لكم ما في السماوات و ما في الارض جميعا منه ان في ذلك لآيات لقوم يتفكرون (13)
او آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همه را از سوى خودش مسخر شما ساخته; در اين نشانه‏هاى (مهمى) است براى كسانى كه انديشه مى‏كنند! (13)
قل للذين آمنوا يغفروا للذين لا يرجون ايام الله ليجزي قوما بما كانوا يكسبون (14)
به مؤمنان بگو: «كسانى را كه اميد به ايام الله ( روز رستاخيز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومى را به اعمالى كه انجام مى‏دادند جزا دهد»! (14)
من عمل صالحا فلنفسه و من اساء فعليها ثم الى ربكم ترجعون (15)
هر كس كار شايسته‏اى بجا آورد، براى خود بجا آورده است; و كسى كه كار بد مى‏كند، به زيان خود اوست; سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده مى‏شويد! (15)
و لقد آتينا بني اسرائيل الكتاب و الحكم و النبوة و رزقناهم من الطيبات و فضلناهم على العالمين (16)
ما بنى اسرائيل را كتاب (آسمانى) و حكومت و نبوت بخشيديم و از روزيهاى پاكيزه به آنها عطا كرديم و آنان را بر جهانيان (و مردم عصر خويش) برترى بخشيديم; (16)
و آتيناهم بينات من الامر فما اختلفوا الا من بعد ما جاءهم العلم بغيا بينهم ان ربك يقضي بينهم يوم القيامة فيما كانوا فيه يختلفون (17)
و دلايل روشنى از امر نبوت و شريعت در اختيارشان قرار داديم; آنها اختلاف نكردند مگر بعد از علم و آگاهى; و اين اختلاف بخاطر ستم و برترى‏جويى آنان بود; اما پروردگارت روز قيامت در ميان آنها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏كند. (17)
ثم جعلناك على شريعة من الامر فاتبعها و لا تتبع اهواء الذين لا يعلمون (18)
سپس تو را بر شريعت و آيين حقى قرار داديم; از آن پيروى كن و از هوسهاى كسانى كه آگاهى ندارند پيروى مكن! (18)
انهم لن يغنوا عنك من الله شيئا و ان الظالمين بعضهم اولياء بعض و الله ولي المتقين (19)
آنها هرگز نمى‏توانند تو را در برابر خداوند بى‏نياز كنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان يار و ياور يكديگرند، اما خداوند يار و ياور پرهيزگاران است! (19)
هذا بصائر للناس و هدى و رحمة لقوم يوقنون (20)
اين (قرآن و شريعت آسمانى) وسايل بينايى و مايه هدايت و رحمت است براى مردمى كه (به آن) يقين دارند! (20)
ام حسب الذين اجترحوا السيئات ان نجعلهم كالذين آمنوا و عملوا الصالحات سواء محياهم و مماتهم ساء ما يحكمون (21)
آيا كسانى كه مرتكب بديها و گناهان شدند گمان كردند كه ما آنها را همچون كسانى قرارمى‏دهيم كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند كه حيات و مرگشان يكسان باشد؟! چه بد داورى مى‏كنند! (21)
و خلق الله السماوات و الارض بالحق و لتجزى كل نفس بما كسبت و هم لا يظلمون (22)
و خداوند آسمانها و زمين را بحق آفريده است تا هر كس در برابر اعمالى كه انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمى نخواهد شد! (22)
ا فرايت من اتخذ الهه هواه و اضله الله على علم و ختم على سمعه و قلبه و جعل على بصره غشاوة فمن يهديه من بعد الله ا فلا تذكرون (23)
آيا ديدى كسى را كه معبود خود را هواى نفس خويش قرار داده و خداوند او را با آگاهى (بر اينكه شايسته هدايت نيست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده‏اى افكنده است؟! با اين حال چه كسى مى‏تواند غير از خدا او را هدايت كند؟! آيا متذكر نمى‏شويد؟! (23)
و قالوا ما هي الا حياتنا الدنيا نموت و نحيا و ما يهلكنا الا الدهر و ما لهم بذلك من علم ان هم الا يظنون (24)
آنها گفتند: «چيزى جز همين زندگى دنياى ما در كار نيست; گروهى از ما مى‏ميرند و گروهى جاى آنها را مى‏گيرند; و جز طبيعت و روزگار ما را هلاك نمى‏كند!» آنان به اين سخن كه مى‏گويند علمى ندارند، بلكه تنها حدس مى‏زنند (و گمانى بى‏پايه دارند)! (24)
و اذا تتلى عليهم آياتنا بينات ما كان حجتهم الا ان قالوا ائتوا بآبائنا ان كنتم صادقين (25)
و هنگامى كه آيات روشن ما بر آنها خوانده مى‏شود، دليلى در برابر آن ندارند جز اينكه مى‏گويند: «اگر راست مى‏گوييد پدران ما را (زنده كنيد) و بياوريد (تا گواهى دهند)!» (25)
قل الله يحييكم ثم يميتكم ثم يجمعكم الى يوم القيامة لا ريب فيه و لكن اكثر الناس لا يعلمون (26)
بگو: «خداوند شما را زنده مى‏كند، سپس مى‏ميراند، بار ديگر در روز قيامت كه در آن ترديدى نيست گردآورى مى‏كند; ولى بيشتر مردم نمى‏دانند.» (26)
و لله ملك السماوات و الارض و يوم تقوم الساعة يومئذ يخسر المبطلون (27)
مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين براى خداست; و آن روز كه قيامت برپا شود اهل باطل زيان مى‏بينند! (27)
و ترى كل امة جاثية كل امة تدعى الى كتابها اليوم تجزون ما كنتم تعملون (28)
در آن روز هر امتى را مى‏بينى (كه از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتى بسوى كتابش خوانده مى‏شود، و (به آنها مى‏گويند:) امروز جزاى آنچه را انجام مى‏داديد به شما مى‏دهند! (28)
هذا كتابنا ينطق عليكم بالحق انا كنا نستنسخ ما كنتم تعملون (29)
اين كتاب ما است كه بحق با شما سخن مى‏گويد (و اعمال شما را بازگو مى‏كند); ما آنچه را انجام مى‏داديد مى‏نوشتيم! (29)
فاما الذين آمنوا و عملوا الصالحات فيدخلهم ربهم في رحمته ذلك هو الفوز المبين (30)
اما كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد مى‏كند; اين همان پيروزى بزرگ است! (30)
و اما الذين كفروا ا فلم تكن آياتي تتلى عليكم فاستكبرتم و كنتم قوما مجرمين (31)
اما كسانى كه كافر شدند (به آنها گفته مى‏شود:) مگر آيات من بر شما خوانده نمى‏شد و شما استكبار كرديد و قوم مجرمى بوديد؟! (31)
و اذا قيل ان وعد الله حق و الساعة لا ريب فيها قلتم ما ندري ما الساعة ان نظن الا ظنا و ما نحن بمستيقنين (32)
و هنگامى كه گفته مى‏شد: «وعده خداوند حق است، و در قيامت هيچ شكى نيست‏» ، شما مى‏گفتيد: «ما نمى‏دانيم قيامت چيست؟ ما تنها گمانى در اين باره داريم، و به هيچ‏وجه يقين نداريم!» (32)
و بدا لهم سيئات ما عملوا و حاق بهم ما كانوا به يستهزؤن (33)
و بديهاى اعمالشان براى آنان آشكار مى‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا مى‏كردند آنها را فرامى‏گيرد! (33)
و قيل اليوم ننساكم كما نسيتم لقاء يومكم هذا و ماواكم النار و ما لكم من ناصرين (34)
و به آنها گفته مى‏شود: «امروز شما را فراموش مى‏كنيم همان‏گونه كه شما ديدار امروزتان را فراموش كرديد; و جايگاه شما دوزخ است و هيچ ياورى نداريد! (34)
ذلكم بانكم اتخذتم آيات الله هزوا و غرتكم الحياة الدنيا فاليوم لا يخرجون منها و لا هم يستعتبون (35)
اين بخاطر آن است كه شما آيات خدا را به مسخره گرفتيد و زندگى دنيا شما را فريب داد! امروز نه آنان را از دوزخ بيرون مى‏آورند، و نه هيچ‏گونه عذرى از آنها پذيرفته مى‏شود! (35)
فلله الحمد رب السماوات و رب الارض رب العالمين (36)
پس حمد و ستايش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمين و پروردگار همه جهانيان! (36)
و له الكبرياء في السماوات و الارض و هو العزيز الحكيم (37)
و براى اوست كبريا و عظمت در آسمانها و زمين، و اوست عزيز و حكيم! (37)