شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه القيامة سوره شماره 75

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
لا اقسم بيوم القيامة (1)
سوگند به روز قيامت، (1)
و لا اقسم بالنفس اللوامة (2)
و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)! (2)
ا يحسب الانسان الن نجمع عظامه (3)
آيا انسان مى‏پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟! (3)
بلى قادرين على ان نسوي بنانه (4)
آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم! (4)
بل يريد الانسان ليفجر امامه (5)
(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند! (5)
يسئل ايان يوم القيامة (6)
(از اين رو) مى‏پرسد: «قيامت كى خواهد بود»! (6)
فاذا برق البصر (7)
(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد، (7)
و خسف القمر (8)
و ماه بى‏نور گردد، (8)
و جمع الشمس و القمر (9)
و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند، (9)
يقول الانسان يومئذ اين المفر (10)
آن روز انسان مى‏گويد: «راه فرار كجاست؟!» (10)
كلا لا وزر (11)
هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11)
الى ربك يومئذ المستقر (12)
آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است; (12)
ينبؤا الانسان يومئذ بما قدم و اخر (13)
و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‏كنند! (13)
بل الانسان على نفسه بصيرة (14)
بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)
و لو القى معاذيره (15)
هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهايى بتراشد! (15)
لا تحرك به لسانك لتعجل به (16)
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حركت مده، (16)
ان علينا جمعه و قرآنه (17)
چرا كه جمع‏كردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)
فاذا قراناه فاتبع قرآنه (18)
پس هر گاه آن را خوانديم، از خواندن آن پيروى كن! (18)
ثم ان علينا بيانه (19)
سپس بيان و (توضيح) آن (نيز) بر عهده ماست! (19)
كلا بل تحبون العاجلة (20)
چنين نيست كه شما مى‏پنداريد (و دلايل معاد را كافى نمى‏دانيد); بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (و هوسرانى بى‏قيد و شرط را)! (20)
و تذرون الآخرة (21)
و آخرت را رها مى‏كنيد! (21)
وجوه يومئذ ناضرة (22)
(آرى) در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (22)
الى ربها ناظرة (23)
و به پروردگارش مى‏نگرد! (23)
و وجوه يومئذ باسرة (24)
و در آن روز صورتهايى عبوس و در هم كشيده است، (24)
تظن ان يفعل بها فاقرة (25)
زيرا مى‏داند عذابى در پيش دارد كه پشت را در هم مى‏شكند! (25)
كلا اذا بلغت التراقي (26)
چنين نيست (كه انسان مى‏پندارد! او ايمان نمى‏آورد) تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد، (26)
و قيل من راق (27)
و گفته شود: «آيا كسى هست كه (اين بيمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)
و ظن انه الفراق (28)
و به جدائى از دنيا يقين پيدا كند، (28)
و التفت الساق بالساق (29)
و ساق پاها (از سختى جان‏دادن) به هم بپيچد! (29)
الى ربك يومئذ المساق (30)
(آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)
فلا صدق و لا صلى (31)
(در آن روز گفته مى‏شود:) او هرگز ايمان نياورد و نماز نخواند، (31)
و لكن كذب و تولى (32)
بلكه تكذيب كرد و روى‏گردان شد، (32)
ثم ذهب الى اهله يتمطى (33)
سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم برمى‏داشت! (33)
اولى لك فاولى (34)
(با اين اعمال) عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است، شايسته‏تر! (34)
ثم اولى لك فاولى (35)
سپس عذاب الهى براى تو شايسته‏تر است، شايسته‏تر! (35)
ا يحسب الانسان ان يترك سدى (36)
آيا انسان گمان مى‏كند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36)
ا لم يك نطفة من مني يمنى (37)
آيا او نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود؟! (37)
ثم كان علقة فخلق فسوى (38)
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، (38)
فجعل منه الزوجين الذكر و الانثى (39)
و از او دو زوج مرد و زن آفريد! (39)
ا ليس ذلك بقادر على ان يحيي الموتى (40)
آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (40)