شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه نوح سوره شماره 71

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
انا ارسلنا نوحا الى قومه ان انذر قومك من قبل ان ياتيهم عذاب اليم (1)
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و گفتيم: «قوم خود را انذار كن پيش از آنكه عذاب دردناك به سراغشان آيد!» (1)
قال يا قوم اني لكم نذير مبين (2)
گفت: «اى قوم! من براى شما بيم‏دهنده آشكارى هستم، (2)
ان اعبدوا الله و اتقوه و اطيعون (3)
كه خدا را پرستش كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد و مرا اطاعت نماييد! (3)
يغفر لكم من ذنوبكم و يؤخركم الى اجل مسمى ان اجل الله اذا جاء لا يؤخر لو كنتم تعلمون (4)
اگر چنين كنيد، خدا گناهانتان را مى‏آمرزد و تا زمان معينى شما را عمر مى‏دهد; زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تاخيرى نخواهد داشت اگر مى‏دانستيد!» (4)
قال رب اني دعوت قومي ليلا و نهارا (5)
(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت كردم، (5)
فلم يزدهم دعائي الا فرارا (6)
اما دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود! (6)
و اني كلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصابعهم في آذانهم و استغشوا ثيابهم و اصروا و استكبروا استكبارا (7)
و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدت استكبار كردند! (7)
ثم اني دعوتهم جهارا (8)
سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت كردم، (8)
ثم اني اعلنت لهم و اسررت لهم اسرارا (9)
سپس آشكارا و نهان (حقيقت توحيد و ايمان را) براى آنان بيان داشتم! (9)
فقلت استغفروا ربكم انه كان غفارا (10)
به آنها گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است... (10)
يرسل السماء عليكم مدرارا (11)
تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، (11)
و يمددكم باموال و بنين و يجعل لكم جنات و يجعل لكم انهارا (12)
و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد! (12)
ما لكم لا ترجون لله وقارا (13)
چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟! (13)
و قد خلقكم اطوارا (14)
در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان كامل رسيديد)! (14)
ا لم تروا كيف خلق الله سبع سماوات طباقا (15)
آيا نمى‏دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يكى بالاى ديگرى آفريده است، (15)
و جعل القمر فيهن نورا و جعل الشمس سراجا (16)
و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرار داده است؟! (16)
و الله انبتكم من الارض نباتا (17)
و خداوند شما را همچون گياهى از زمين رويانيد، (17)
ثم يعيدكم فيها و يخرجكم اخراجا (18)
سپس شما را به همان زمين بازمى‏گرداند، و بار ديگر شما را خارج مى‏سازد! (18)
و الله جعل لكم الارض بساطا (19)
و خداوند زمين را براى شما فرش گسترده‏اى قرار داد... (19)
لتسلكوا منها سبلا فجاجا (20)
تا از راههاى وسيع و دره‏هاى آن بگذريد (و به هر جا مى‏خواهيد برويد)!» (20)
قال نوح رب انهم عصوني و اتبعوا من لم يزده ماله و ولده الا خسارا (21)
نوح (بعد از نوميدى از هدايت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است! (21)
و مكروا مكرا كبارا (22)
و (اين رهبران گمراه) مكر عظيمى به كار بردند... (22)
و قالوا لا تذرن آلهتكم و لا تذرن ودا و لا سواعا و لا يغوث و يعوق و نسرا (23)
و گفتند: دست از خدايان و بتهاى خود برنداريد (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع‏»، «يغوث‏»، يعوق‏» و «نسر» را رها نكنيد! (23)
و قد اضلوا كثيرا و لا تزد الظالمين الا ضلالا (24)
و آنها گروه بسيارى را گمراه كردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت ميفزا!» (24)
مما خطيئاتهم اغرقوا فادخلوا نارا فلم يجدوا لهم من دون الله انصارا (25)
(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياورانى براى خود نيافتند! (25)
و قال نوح رب لا تذر على الارض من الكافرين ديارا (26)
نوح گفت: «پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار! (26)
انك ان تذرهم يضلوا عبادك و لا يلدوا الا فاجرا كفارا (27)
چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‏كنند و جز نسلى فاجر و كافر به وجود نمى‏آورند! (27)
رب اغفر لي و لوالدي و لمن دخل بيتي مؤمنا و للمؤمنين و المؤمنات و لا تزد الظالمين الا تبارا (28)
پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام كسانى را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز; و ظالمان را جز هلاكت ميفزا!» (28)