شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه الفجر سوره شماره 89

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده مهربان
و الفجر (1)
به سپيده دم سوگند، (1)
و ليال عشر (2)
و به شبهاى دهگانه، (2)
و الشفع و الوتر (3)
و به زوج و فرد، (3)
و الليل اذا يسر (4)
و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)! (4)
هل في ذلك قسم لذي حجر (5)
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟! (5)
ا لم تر كيف فعل ربك بعاد (6)
آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟! (6)
ارم ذات العماد (7)
و با آن شهر «ارم‏» باعظمت، (7)
التي لم يخلق مثلها في البلاد (8)
همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود! (8)
و ثمود الذين جابوا الصخر بالواد (9)
و قوم «ثمود» كه صخره‏هاى عظيم را از (كنار) دره مى‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‏ساختند)! (9)
و فرعون ذي الاوتاد (10)
و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‏گر بود، (10)
الذين طغوا في البلاد (11)
همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند، (11)
فاكثروا فيها الفساد (12)
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12)
فصب عليهم ربك سوط عذاب (13)
به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت! (13)
ان ربك لبالمرصاد (14)
به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است! (14)
فاما الانسان اذا ما ابتلاه ربه فاكرمه و نعمه فيقول ربي اكرمن (15)
اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!» (15)
و اما اذا ما ابتلاه فقدر عليه رزقه فيقول ربي اهانن (16)
و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‏گيرد (مايوس مى‏شود و) مى‏گويد: پروردگارم مرا خوار كرده است!» (16)
كلا بل لا تكرمون اليتيم (17)
چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; شما يتيمان را گرامى نمى‏داريد، (17)
و لا تحاضون على طعام المسكين (18)
و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏كنيد، (18)
و تاكلون التراث اكلا لما (19)
و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‏خوريد، (19)
و تحبون المال حبا جما (20)
و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‏شويد)! (20)
كلا اذا دكت الارض دكا دكا (21)
چنان نيست كه آنها مى‏پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود، (21)
و جاء ربك و الملك صفا صفا (22)
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22)
و جي‏ء يومئذ بجهنم يومئذ يتذكر الانسان و انى له الذكرى (23)
و در آن روز جهنم را حاضر مى‏كنند; (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‏شود; اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟! (23)
يقول يا ليتني قدمت لحياتي (24)
مى‏گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!» (24)
فيومئذ لا يعذب عذابه احد (25)
در آن روز هيچ كس همانند او ( خدا) عذاب نمى‏كند، (25)
و لا يوثق وثاقه احد (26)
و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‏كشد! (26)
يا ايتها النفس المطمئنة (27)
تو اى روح آرام‏يافته! (27)
ارجعي الى ربك راضية مرضية (28)
به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (28)
فادخلي في عبادي (29)
پس در سلك بندگانم درآى، (29)
و ادخلي جنتي (30)
و در بهشتم وارد شو! (30)