شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه عبس سوره شماره 80

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
عبس و تولى (1)
چهره در هم كشيد و روى برتافت... (1)
ان جاءه الاعمى (2)
از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود! (2)
و ما يدريك لعله يزكى (3)
تو چه مى‏دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند، (3)
او يذكر فتنفعه الذكرى (4)
يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد! (4)
اما من استغنى (5)
اما آن كس كه توانگر است، (5)
فانت له تصدى (6)
تو به او روى مى‏آورى، (6)
و ما عليك الا يزكى (7)
در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست! (7)
و اما من جاءك يسعى (8)
اما كسى كه به سراغ تو مى‏آيد و كوشش مى‏كند، (8)
و هو يخشى (9)
و از خدا ترسان است، (9)
فانت عنه تلهى (10)
تو از او غافل مى‏شوى! (10)
كلا انها تذكرة (11)
هرگز چنين نيست كه آنها مى‏پندارند; اين (قرآن) تذكر و يادآورى است، (11)
فمن شاء ذكره (12)
و هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد! (12)
في صحف مكرمة (13)
در الواح پرارزشى ثبت است، (13)
مرفوعة مطهرة (14)
الواحى والاقدر و پاكيزه، (14)
بايدي سفرة (15)
به دست سفيرانى است (15)
كرام بررة (16)
والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16)
قتل الانسان ما اكفره (17)
مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است! (17)
من اي شي‏ء خلقه (18)
(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟! (18)
من نطفة خلقه فقدره (19)
او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‏گيرى كرد و موزون ساخت، (19)
ثم السبيل يسره (20)
سپس راه را براى او آسان كرد، (20)
ثم اماته فاقبره (21)
بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود، (21)
ثم اذا شاء انشره (22)
سپس هرگاه بخواهد او را زنده مى‏كند! (22)
كلا لما يقض ما امره (23)
چنين نيست كه او مى‏پندارد; او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است! (23)
فلينظر الانسان الى طعامه (24)
انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد! (24)
انا صببنا الماء صبا (25)
ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25)
ثم شققنا الارض شقا (26)
سپس زمين را از هم شكافتيم، (26)
فانبتنا فيها حبا (27)
و در آن دانه‏هاى فراوانى رويانديم، (27)
و عنبا و قضبا (28)
و انگور و سبزى بسيار، (28)
و زيتونا و نخلا (29)
و زيتون و نخل فراوان، (29)
و حدائق غلبا (30)
و باغهاى پردرخت، (30)
و فاكهة و ابا (31)
و ميوه و چراگاه، (31)
متاعا لكم و لانعامكم (32)
تا وسيله‏اى براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان باشد! (32)
فاذا جاءت الصاخة (33)
هنگامى كه آن صداى مهيب ( صيحه رستاخيز) بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومى‏روند)! (33)
يوم يفر المرء من اخيه (34)
در آن روز كه انسان از برادر خود مى‏گريزد، (34)
و امه و ابيه (35)
و از مادر و پدرش، (35)
و صاحبته و بنيه (36)
و زن و فرزندانش; (36)
لكل امرئ منهم يومئذ شان يغنيه (37)
در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‏سازد! (37)
وجوه يومئذ مسفرة (38)
چهره‏هائى در آن روز گشاده و نورانى است، (38)
ضاحكة مستبشرة (39)
خندان و مسرور است; (39)
و وجوه يومئذ عليها غبرة (40)
و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40)
ترهقها قترة (41)
و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41)
اولئك هم الكفرة الفجرة (42)
آنان همان كافران فاجرند! (42)