شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه الجن سوره شماره 72

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
قل اوحي الي انه استمع نفر من الجن فقالوا انا سمعنا قرآنا عجبا (1)
بگو: به من وحى شده است كه جمعى از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجيبى شنيده‏ايم... (1)
يهدي الى الرشد فآمنا به و لن نشرك بربنا احدا (2)
كه به راه راست هدايت مى‏كند، پس ما به آن ايمان آورده‏ايم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان قرارنمى‏دهيم! (2)
و انه تعالى جد ربنا ما اتخذ صاحبة و لا ولدا (3)
و اينكه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز براى خود همسر و فرزندى انتخاب نكرده است! (3)
و انه كان يقول سفيهنا على الله شططا (4)
و اينكه سفيه ما (ابليس) درباره خداوند سخنان ناروا مى‏گفت! (4)
و انا ظننا ان لن تقول الانس و الجن على الله كذبا (5)
و اينكه ما گمان مى‏كرديم كه انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى‏بندند! (5)
و انه كان رجال من الانس يعوذون برجال من الجن فزادوهم رهقا (6)
و اينكه مردانى از بشر به مردانى از جن پناه مى‏بردند، و آنها سبب افزايش گمراهى و طغيانشان مى‏شدند! (6)
و انهم ظنوا كما ظننتم ان لن يبعث الله احدا (7)
و اينكه آنها گمان كردند -همان‏گونه كه شما گمان مى‏كرديد- كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت )مبعوث نمى‏كند! (7)
و انا لمسنا السماء فوجدناها ملئت حرسا شديدا و شهبا (8)
و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم و همه را پر از محافظان قوى و تيرهاى شهاب يافتيم! (8)
و انا كنا نقعد منها مقاعد للسمع فمن يستمع الآن يجد له شهابا رصدا (9)
و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مى‏نشستيم; اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمين خود مى‏يابد! (9)
و انا لا ندري ا شر اريد بمن في الارض ام اراد بهم ربهم رشدا (10)
و اينكه (با اين اوضاع) ما نمى‏دانيم آيا اراده شرى درباره اهل زمين شده يا پروردگارشان خواسته است آنان را هدايت كند؟! (10)
و انا منا الصالحون و منا دون ذلك كنا طرائق قددا (11)
و اينكه در ميان ما، افرادى صالح و افرادى غير صالحند; و ما گروه‏هاى متفاوتى هستيم! (11)
و انا ظننا ان لن نعجز الله في الارض و لن نعجزه هربا (12)
و اينكه ما يقين داريم هرگز نمى‏توانيم بر اراده خداوند در زمين غالب شويم و نمى‏توانيم از (پنجه قدرت) او بگريزيم! (12)
و انا لما سمعنا الهدى آمنا به فمن يؤمن بربه فلا يخاف بخسا و لا رهقا (13)
و اينكه ما هنگامى كه هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم; و هر كس به پروردگارش ايمان بياورد، نه از نقصان مى‏ترسد و نه از ظلم! (13)
و انا منا المسلمون و منا القاسطون فمن اسلم فاولئك تحروا رشدا (14)
و اينكه گروهى از ما مسلمان و گروهى ظالمند; هر كس اسلام را اختيار كند راه راست را برگزيده است، (14)
و اما القاسطون فكانوا لجهنم حطبا (15)
و اما ظالمان آتشگيره و هيزم دوزخند! (15)
و ان لواستقاموا على الطريقة لاسقيناهم ماء غدقا (16)
و اينكه اگر آنها ( جن و انس) در راه (ايمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سيرابشان مى‏كنيم! (16)
لنفتنهم فيه و من يعرض عن ذكر ربه يسلكه عذابا صعدا (17)
هدف اين است كه ما آنها را با اين نعمت فراوان بيازماييم; و هر كس از ياد پروردگارش روى گرداند، او را به عذاب شديد و فزاينده‏اى گرفتار مى‏سازد! (17)
و ان المساجد لله فلا تدعوا مع الله احدا (18)
و اينكه مساجد از آن خداست، پس هيچ كس را با خدا نخوانيد! (18)
و انه لما قام عبد الله يدعوه كادوا يكونون عليه لبدا (19)
و اينكه هنگامى كه بنده خدا ( محمد (ص)) به عبادت برمى‏خاست و او را مى‏خواند، گروهى پيرامون او بشدت ازدحام مى‏كردند!» (19)
قل انما ادعوا ربي و لا اشرك به احدا (20)
بگو: «من تنها پروردگارم را مى‏خوانم و هيچ كس را شريك او قرار نمى‏دهم!» (20)
قل اني لا املك لكم ضرا و لا رشدا (21)
بگو: «من مالك زيان و هدايتى براى شما نيستم!» (21)
قل اني لن يجيرني من الله احد و لن اجد من دونه ملتحدا (22)
بگو: «(اگر من نيز بر خلاف فرمانش رفتار كنم) هيچ كس مرا در برابر او حمايت نمى‏كند و پناهگاهى جز او نمى‏يابم; (22)
الا بلاغا من الله و رسالاته و من يعص الله و رسوله فان له نار جهنم خالدين فيها ابدا (23)
تنها وظيفه من ابلاغ از سوى خدا و رساندن رسالات اوست; و هر كس نافرمانى خدا و رسولش كند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن مى‏مانند! (23)
حتى اذا راوا ما يوعدون فسيعلمون من اضعف ناصرا و اقل عددا (24)
(اين كار شكنى كفار همچنان ادامه مى‏يابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند; آنگاه مى‏دانند چه كسى ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است! (24)
قل ان ادري ا قريب ما توعدون ام يجعل له ربي امدا (25)
بگو: «من نمى‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است يا پروردگارم زمانى براى آن قرارمى‏دهد؟! (25)
عالم الغيب فلا يظهر على غيبه احدا (26)
داناى غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمى‏سازد، (26)
الا من ارتضى من رسول فانه يسلك من بين يديه و من خلفه رصدا (27)
مگر رسولانى كه آنان را برگزيده و مراقبينى از پيش رو و پشت سر براى آنها قرار مى‏دهد... (27)
ليعلم ان قد ابلغوا رسالات ربهم و احاط بما لديهم و احصى كل شي‏ء عددا (28)
تا بداند پيامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ كرده‏اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را احصار كرده است!» (28)