شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه الحاقة سوره شماره 69

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
الحاقة (1)
(روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مى‏شود! (1)
ما الحاقة (2)
چه روز واقع شدنى! (2)
و ما ادراك ما الحاقة (3)
و تو چه مى‏دانى آن روز واقع شدنى چيست؟! (3)
كذبت ثمود و عاد بالقارعة (4)
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتيجه شومش را ديدند)! (4)
فاما ثمود فاهلكوا بالطاغية (5)
اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند! (5)
و اما عاد فاهلكوا بريح صرصر عاتية (6)
و اما قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند، (6)
سخرها عليهم سبع ليال و ثمانية ايام حسوما فترى القوم فيها صرعى كانهم اعجاز نخل خاوية (7)
(خداوند) اين تندباد بنيان‏كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مى‏ديدى كه آن قوم همچون تنه‏هاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تند باد روى زمين افتاده و هلاك شده‏اند! (7)
فهل ترى لهم من باقية (8)
آيا كسى از آنها را باقى مى‏بينى؟! (8)
و جاء فرعون و من قبله و المؤتفكات بالخاطئة (9)
و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند، (9)
فعصوا رسول ربهم فاخذهم اخذة رابية (10)
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند; و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت! (10)
انا لما طغى الماء حملناكم في الجارية (11)
و هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كرديم، (11)
لنجعلها لكم تذكرة و تعيها اذن واعية (12)
تا آن را وسيله تذكرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و بفهمد. (12)
فاذا نفخ في الصور نفخة واحدة (13)
به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود، (13)
و حملت الارض و الجبال فدكتا دكة واحدة (14)
و زمين و كوه‏ها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند، (14)
فيومئذ وقعت الواقعة (15)
در آن روز «واقعه عظيم‏» روى مى‏دهد، (15)
و انشقت السماء فهي يومئذ واهية (16)
و آسمان از هم مى‏شكافد و سست مى‏گردد و فرومى‏ريزد! (16)
و الملك على ارجائها و يحمل عرش ربك فوقهم يومئذ ثمانية (17)
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمى‏گيرند (و براى انجام ماموريتها آماده مى‏شوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى‏كنند! (17)
يومئذ تعرضون لا تخفى منكم خافية (18)
در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مى‏شويد و چيزى از كارهاى شما پنهان نمى‏ماند! (18)
فاما من اوتي كتابه بيمينه فيقول هاؤم اقرؤا كتابيه (19)
پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مى‏زند كه: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)
اني ظننت اني ملاق حسابيه (20)
من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مى‏رسم!» (20)
فهو في عيشة راضية (21)
او در يك زندگى (كاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت، (21)
في جنة عالية (22)
در بهشتى عالى، (22)
قطوفها دانية (23)
كه ميوه هايش در دسترس است! (23)
كلوا و اشربوا هنيئا بما اسلفتم في الايام الخالية (24)
(و به آنان گفته مى‏شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد! (24)
و اما من اوتي كتابه بشماله فيقول يا ليتني لم اوت كتابيه (25)
اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (25)
و لم ادر ما حسابيه (26)
و نمى‏دانستم حساب من چيست! (26)
يا ليتها كانت القاضية (27)
اى كاش مرگم فرا مى‏رسيد! (27)
ما اغنى عني ماليه (28)
مال و ثروتم هرگز مرا بى‏نياز نكرد، (28)
هلك عني سلطانيه (29)
قدرت من نيز از دست رفت!» (29)
خذوه فغلوه (30)
او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد! (30)
ثم الجحيم صلوه (31)
سپس او را در دوزخ بيفكنيد! (31)
ثم في سلسلة ذرعها سبعون ذراعا فاسلكوه (32)
بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد; (32)
انه كان لا يؤمن بالله العظيم (33)
چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمى‏آورد، (33)
و لا يحض على طعام المسكين (34)
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏نمود; (34)
فليس له اليوم هاهنا حميم (35)
از اين رو امروز هم در اينجا يار مهربانى ندارد، (35)
و لا طعام الا من غسلين (36)
و نه طعامى، جز از چرك و خون! (36)
لا ياكله الا الخاطؤن (37)
غذايى كه جز خطاكاران آن را نمى‏خورند! (37)
فلا اقسم بما تبصرون (38)
سوگند به آنچه مى‏بينيد، (38)
و ما لا تبصرون (39)
و آنچه نمى‏بينيد، (39)
انه لقول رسول كريم (40)
كه اين قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40)
و ما هو بقول شاعر قليلا ما تؤمنون (41)
و گفته شاعرى نيست، اما كمتر ايمان مى‏آوريد! (41)
و لا بقول كاهن قليلا ما تذكرون (42)
و نه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مى‏شويد! (42)
تنزيل من رب العالمين (43)
كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است! (43)
و لو تقول علينا بعض الاقاويل (44)
اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (44)
لاخذنا منه باليمين (45)
ما او را با قدرت مى‏گرفتيم، (45)
ثم لقطعنا منه الوتين (46)
سپس رگ قلبش را قطع مى‏كرديم، (46)
فما منكم من احد عنه حاجزين (47)
و هيچ كس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47)
و انه لتذكرة للمتقين (48)
و آن مسلما تذكرى براى پرهيزگاران است! (48)
و انا لنعلم ان منكم مكذبين (49)
و ما مى‏دانيم كه بعضى از شما (آن را) تكذيب مى‏كنيد! (49)
و انه لحسرة على الكافرين (50)
و آن مايه حسرت كافران است! (50)
و انه لحق اليقين (51)
و آن يقين خالص است! (51)
فسبح باسم ربك العظيم (52)
حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى! (52)