شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه المعارج سوره شماره 70

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
سال سائل بعذاب واقع (1)
تقاضاكننده‏اى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد! (1)
للكافرين ليس له دافع (2)
اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمى‏تواند آن را دفع كند، (2)
من الله ذي المعارج (3)
از سوى خداوند ذى المعارج ( خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مى‏كنند)! (3)
تعرج الملائكة و الروح اليه في يوم كان مقداره خمسين الف سنة (4)
فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوى او عروج مى‏كنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)
فاصبر صبرا جميلا (5)
پس صبر جميل پيشه كن، (5)
انهم يرونه بعيدا (6)
زيرا آنها آن روز را دور مى‏بينند، (6)
و نراه قريبا (7)
و ما آن را نزديك مى‏بينيم! (7)
يوم تكون السماء كالمهل (8)
همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مى‏شود، (8)
و تكون الجبال كالعهن (9)
و كوه‏ها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود، (9)
و لا يسئل حميم حميما (10)
و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمى‏گيرد! (10)
يبصرونهم يود المجرم لو يفتدي من عذاب يومئذ ببنيه (11)
آنها را نشانشان مى‏دهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مى‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند، (11)
و صاحبته و اخيه (12)
و همسر و برادرش را، (12)
و فصيلته التي تؤويه (13)
و قبيله‏اش را كه هميشه از او حمايت مى‏كرد، (13)
و من في الارض جميعا ثم ينجيه (14)
و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند; (14)
كلا انها لظى (15)
اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعله‏هاى سوزان آتش است، (15)
نزاعة للشوى (16)
دست و پاو پوست سر را مى‏كند و مى‏برد! (16)
تدعوا من ادبر و تولى (17)
و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مى‏زند، (17)
و جمع فاوعى (18)
و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند! (18)
ان الانسان خلق هلوعا (19)
به يقين انسان حريص و كم‏طاقت آفريده شده است، (19)
اذا مسه الشر جزوعا (20)
هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مى‏كند، (20)
و اذا مسه الخير منوعا (21)
و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مى‏شود (و بخل مى‏ورزد)، (21)
الا المصلين (22)
مگر نمازگزاران، (22)
الذين هم على صلاتهم دائمون (23)
آنها كه نمازها را پيوسته بجا مى‏آورند، (23)
و الذين في اموالهم حق معلوم (24)
و آنها كه در اموالشان حق معلومى است... (24)
للسائل و المحروم (25)
براى تقاضاكننده و محروم، (25)
و الذين يصدقون بيوم الدين (26)
و آنها كه به روز جزا ايمان دارند، (26)
و الذين هم من عذاب ربهم مشفقون (27)
و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند، (27)
ان عذاب ربهم غير مامون (28)
چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست، (28)
و الذين هم لفروجهم حافظون (29)
و آنها كه دامان خويش را (از بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند، (29)
الا على ازواجهم او ما ملكت ايمانهم فانهم غير ملومين (30)
جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهره‏گيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)
فمن ابتغى وراء ذلك فاولئك هم العادون (31)
و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است! (31)
و الذين هم لاماناتهم و عهدهم راعون (32)
و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مى‏كنند، (32)
و الذين هم بشهاداتهم قائمون (33)
و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مى‏نمايند، (33)
و الذين هم على صلاتهم يحافظون (34)
و آنها كه بر نماز مواظبت دارند، (34)
اولئك في جنات مكرمون (35)
آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مى‏شوند. (35)
فما ل الذين كفروا قبلك مهطعين (36)
اين كافران را چه مى‏شود كه با سرعت نزد تو مى‏آيند... (36)
عن اليمين و عن الشمال عزين (37)
از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)! (37)
ا يطمع كل امرئ منهم ان يدخل جنة نعيم (38)
آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟! (38)
كلا انا خلقناهم مما يعلمون (39)
هرگز چنين نيست; ما آنها را از آنچه خودشان مى‏دانند آفريده‏ايم! (39)
فلا اقسم برب المشارق و المغارب انا لقادرون (40)
سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم... (40)
على ان نبدل خيرا منهم و ما نحن بمسبوقين (41)
كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد! (41)
فذرهم يخوضوا و يلعبوا حتى يلاقوا يومهم الذي يوعدون (42)
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند! (42)
يوم يخرجون من الاجداث سراعا كانهم الى نصب يوفضون (43)
همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مى‏شوند، گويى به سوى بتها مى‏دوند... (43)
خاشعة ابصارهم ترهقهم ذلة ذلك اليوم الذي كانوا يوعدون (44)
در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پرده‏اى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مى‏شد! (44)