شماره سوره

نام سوره

 الفاتحة
البقرة
آل‏عمران
النساء
المائدة
الانعام
الاعراف
الانفال
التوبة
يونس
هود
يوسف
الرعد
ابراهيم
الحجر
النحل
الاسراء
الكهف
مريم
طه
الانبياء
الحج
المؤمنون
النور
الفرقان
الشعراء
النمل
القصص
العنكبوت
الروم
لقمان
السجده
الاحزاب
سبا
فاطر
يس
الصافات
ص
الزمر
غافر
فصلت
الشورى
الزخرف
الدخان
الجاثية
الاحقاف
محمد
الفتح
الحجرات
ق
الذاريات
الطور
النجم
القمر
الرحمن
الواقعة
الحديد
المجادلة
الحشر
الممتحنة
الصف
الجمعة
المنافقون
التغابن
الطلاق
التحريم
الملك
القلم
الحاقة
المعارج
نوح
الجن
المزمل
المدثر
القيامة
الانسان
المرسلات
النبا
النازعات
عبس
التكوير
الانفطار
المطففين
الانشقاق
البروج
الطارق
الاعلى
الغاشية
الفجر
البلد
الشمس
الليل
الضحى
الشرح
التين
العلق
القدر
البينة
الزلزلة
العاديات
القارعة
التكاثر
العصر
الهمزة
الفيل
قريش
الماعون
الكوثر
الكافرون
النصر
المسد
الاخلاص
الفلق
الناس

سوره مباركه القمر سوره شماره 54

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
اقتربت الساعة و انشق القمر (1)
قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت! (1)
و ان يروا آية يعرضوا و يقولوا سحر مستمر (2)
و هرگاه نشانه و معجزه‏اى را ببينند روى گردانده، مى‏گويند: «اين سحرى مستمر است‏»! (2)
و كذبوا و اتبعوا اهواءهم و كل امر مستقر (3)
آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (3)
و لقد جاءهم من الانباء ما فيه مزدجر (4)
به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امتهاى پيشين) به آنان رسيده است! (4)
حكمة بالغة فما تغن النذر (5)
اين آيات، حكمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمى‏دهد! (5)
فتول عنهم يوم يدع الداع الى شي‏ء نكر (6)
بنابر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مى‏كند (دعوت به حساب اعمال)! (6)
خشعا ابصارهم يخرجون من الاجداث كانهم جراد منتشر (7)
آنان در حالى كه چشمهايشان از شدت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مى‏شوند، (7)
مهطعين الى الداع يقول الكافرون هذا يوم عسر (8)
در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت كننده گردن مى‏كشند; كافران مى‏گويند: «امروز روز سخت و دردناكى است!» (8)
كذبت قبلهم قوم نوح فكذبوا عبدنا و قالوا مجنون و ازدجر (9)
پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)
فدعا ربه اني مغلوب فانتصر (10)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شده‏ام، انتقام مرا از آنها بگير!» (10)
ففتحنا ابواب السماء بماء منهمر (11)
در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى‏درپى گشوديم; (11)
و فجرنا الارض عيونا فالتقى الماء على امر قد قدر (12)
و زمين را شكافتيم و چشمه‏هاى زيادى بيرون فرستاديم; و اين دو آب به اندازه مقدر با هم درآميختند (و درياى وحشتناكى شد)! (12)
و حملناه على ذات الواح و دسر (13)
و او را بر مركبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار كرديم; (13)
تجري باعيننا جزاء لمن كان كفر (14)
مركبى كه زير نظر ما حركت مى‏كرد! اين كيفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند! (14)
و لقد تركناها آية فهل من مدكر (15)
ما اين ماجرا را بعنوان نشانه‏اى در ميان امتها باقى گذارديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (15)
فكيف كان عذابي و نذر (16)
(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (16)
و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر (17)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (17)
كذبت عاد فكيف كان عذابي و نذر (18)
قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند; پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (18)
انا ارسلنا عليهم ريحا صرصرا في يوم نحس مستمر (19)
ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم... (19)
تنزع الناس كانهم اعجاز نخل منقعر (20)
كه مردم را همچون تنه‏هاى نخل ريشه‏كن شده از جا برمى‏كند! (20)
فكيف كان عذابي و نذر (21)
پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (21)
و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر (22)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود! (22)
كذبت ثمود بالنذر (23)
طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند، (23)
فقالوا ا بشرا منا واحدا نتبعه انا اذا لفي ضلال و سعر (24)
و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود! (24)
ا القي الذكر عليه من بيننا بل هو كذاب اشر (25)
آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است! (25)
سيعلمون غدا من الكذاب الاشر (26)
ولى فردا مى‏فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است! (26)
انا مرسلوا الناقة فتنة لهم فارتقبهم و اصطبر (27)
ما «ناقه‏» را براى آزمايش آنها مى‏فرستيم; در انتظار پايان كار آنان باش و صبر كن! (27)
و نبئهم ان الماء قسمة بينهم كل شرب محتضر (28)
و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند! (28)
فنادوا صاحبهم فتعاطى فعقر (29)
آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را)پى كرد! (29)
فكيف كان عذابي و نذر (30)
پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (30)
انا ارسلنا عليهم صيحة واحدة فكانوا كهشيم المحتظر (31)
ما فقط يك صيحه ( صاعقه عظيم) بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان (در آغل) جمع‏آورى مى‏كند! (31)
و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر (32)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (32)
كذبت قوم لوط بالنذر (33)
قوم لوط انذارها(ى پى‏درپى پيامبرشان) را تكذيب كردند; (33)
انا ارسلنا عليهم حاصبا الا آل لوط نجيناهم بسحر (34)
ما بر آنها تندبادى كه ريگها را به حركت درمى‏آورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم! (34)
نعمة من عندنا كذلك نجزي من شكر (35)
اين نعمتى بود از ناحيه ما; اين گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مى‏دهيم! (35)
و لقد انذرهم بطشتنا فتماروا بالنذر (36)
او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى بر آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند! (36)
و لقد راودوه عن ضيفه فطمسنا اعينهم فذوقوا عذابي و نذر (37)
آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (37)
و لقد صبحهم بكرة عذاب مستقر (38)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
فذوقوا عذابي و نذر (39)
(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (39)
و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر (40)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (40)
و لقد جاء آل فرعون النذر (41)
و (همچنين) انذارها و هشدارها (يكى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
كذبوا بآياتنا كلها فاخذناهم اخذ عزيز مقتدر (42)
اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا! (42)
ا كفاركم خير من اولئكم ام لكم براءة في الزبر (43)
آيا كفار شما بهتر از آنانند يا براى شما امان‏نامه‏اى در كتب آسمانى نازل شده است؟! (43)
ام يقولون نحن جميع منتصر (44)
يا مى‏گويند: «ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم‏»؟! (44)
سيهزم الجمع و يولون الدبر (45)
(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مى‏خورد و پا به فرارمى‏گذارند! (45)
بل الساعة موعدهم و الساعة ادهى و امر (46)
(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است! (46)
ان المجرمين في ضلال و سعر (47)
مجرمان در گمراهى و شعله‏هاى آتشند، (47)
يوم يسحبون في النار على وجوههم ذوقوا مس سقر (48)
در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مى‏شوند (و به آنها گفته مى‏شود:) بچشيد آتش دوزخ را! (48)
انا كل شي‏ء خلقناه بقدر (49)
البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم! (49)
و ما امرنا الا واحدة كلمح بالبصر (50)
و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن! (50)
و لقد اهلكنا اشياعكم فهل من مدكر (51)
ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (51)
و كل شي‏ء فعلوه في الزبر (52)
و هر كارى را انجام دادند در نامه‏هاى اعمالشان ثبت است، (52)
و كل صغير و كبير مستطر (53)
و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است. (53)
ان المتقين في جنات و نهر (54)
يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، (54)
في مقعد صدق عند مليك مقتدر (55)
در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر! (55)